"Wszystkich zatem członków rodziny Jakuba, którzy przybyli do Egiptu, było siedemdziesięciu". (Bereszit 46:27)

Parsza na ten tydzień opowiada o tym, jak Jakow i jego rodzina dotarli do Egiptu. Tora podaje dokładną liczbę członków jego rodziny.

Zdarzyło się jednak tam coś dziwnego. Mimo, że Faraon zaoferował Josefowi i jego rodzinie cały Egipt do zamieszkania i mówi mu: "Cały kraj egipski stoi przed tobą otworem. W najbardziej żyznej jego części osiedl twego ojca i twych braci;" (47:7) – Josef decyduje się, osiedlić swego ukochanego ojca i swych braci daleko od siebie, daleko od stolicy w której on sam zamieszkał "Józef osiedlił ojca i braci… w ziemi Ramses" (47:11).
 
Dlaczego Josef tak postąpił? Pamiętamy przecież, że tęsknił on bardzo za swoją rodziną przez ostatnie 22 lata. Przez cały czas życia w Egipcie niczego bardziej nie pragnął, niż ujrzeć swego ojca. Dlaczego więc postanowił on zamieszkać tak daleko od niego?

Istnieje jedna Halacha, którą Remu umieścił w Szulchan Aruch, która może rozwiązać tę zagadkę.

Halacha uczy nas, że syn powinien szanować swego ojca niezależnie od pozycji syna, nawet jeśli zajmuje on bardzo wysoką i szanowaną pozycję a jego ojciec znacznie niższą pozycję, musi on okazać mu najwyższy możliwy szacunek.

Z drugiej strony Halacha uczy nas również, że w sytuacji kiedy syn jest ważną osobistością- wielkim uczonym lub człowiekiem z wysoką pozycją, ojciec musi mu okazać szacunek. Z jednej strony Tora zarządziła: „Czcij ojca swego”, z drugiej  strony Toda powiedziała: będziesz szanował oblicze starca (=uczony), gdzie Zaken (starzec) oznacza Talmid chacham (uczonego). Muszą więc oni nawzajem się szanować- z powodu bycia ojcem i z powodu bycia ważnym człowiekiem.

Podobnie powiedział Mechaber (Rabbi Josef Caro)  w Szulchan Aruch (Yore-Dea 240,7): syn musi powstać gdy wchodzi jego ojciec, a jeśli ojciec studentem swego syna- oboje muszą wstać kiedy się widzą- jeden z szacunku dla swego rabina, drugi z szacunku dla swego ojca.

W tym temacie Remu dodaje w Hagaha (korekta) rekomendację: „muszą oni stworzyć dystans między sobą, by się nawzajem doceniali”.

W naszym przypadku, Josef posiadał obligację szanowania swego ojca, Jakowa, i podobnie Jakow miał obowiązek szanować swego syna jako zastępcę króla i osobę rządzącą, według tego jak jest napisane: "Józef sprawował władzę w kraju (42:6).

Prawdopodobnie więc Josef świadomy był problematycznej sytuacji życia razem z ojcem, użył on więc rozwiązania Remu w celu uniknięcia trudnej sytuacji.

Ostatnia rzecz- później Tora uczy opowiada nam o prezentach jakie Josef wysłał swemu ojcu Jakowowi do ziemi Kanaan. Tora powiedziała:

"Swemu ojcu zaś posłał dziesięć osłów, objuczonych najlepszymi płodami Egiptu, oraz dziesięć oślic objuczonych zbożem, chlebem i żywnością, aby miał na drogę". (Bereszit 45:23).

Wiemy, co to jest "zboże", wiemy co to jest "chleb", i "żywność". Ale co wchodzi w ramach "najlepsze płody Egiptu"?

Rasz"i  wyjaśnia to w ten sposób: "Jajin Jaszan, szedaat zkenim nocha heimenu" czyli "Najlepsze w Egipcie – W Talmudzie znajdziemy interpretację, że Josef wysłał mu wiekowe wino, z którego wiekowi ludzie czerpią przyjemność”.

Rabbi Mosze Mordechai Margoliot (możecie przeczytać o nim w Parszy Toldot)
komentuje powyższą opinię, w której Raszi opisuje wino jako “wiekowe z którego wiekowi ludzi czerpią przyjemność”, czy młodzi ludzie nie mieli by z niego przyjemności? Jeśli wino jest dobre, wszyscy będą mieć z niego przyjemność!

Rabin Margaliot wyjaśnia więc, że czasami starzy ludzie czują się źle, czują się staro, niesprawni, tracą siłę, tracę swoją radość życia a przyszłość rysuje im się mało pomyślnie- wiedzą, że będą się dalej starzeć, słabnąć i słabnąć...jednak starzy ludzie powinni wiedzieć, że są jak wino, czasem im coś jest starsze tym jest lepsze...jak jest napisane w Kinim (ostatnia Miszna Seder Kodaszim): „Rabin Szimon, syn Menasii powiedział: ludzie ignoranccy, gdy się zestarzeją, staną się jeszcze głupsi ponieważ ich umysł będzie coraz bardziej mętny i obłąkany, jak zostało powiedziane:
"Głos uzdolnionym odbierze, rozsądku pozbawi i starców" (Ojiw, 12), ale starzejący się uczeni starzeją się inaczej, im bardziej są starzy ich umysł staje się coraz bardziej rzeczowy i opanowany, jak jest powiedziane: "u starców jest mądrość, roztropność z wiekiem podeszłym".