„Baczcie, niebiosa, [i bądźcie moimi świadkami, bo] ja będę mówił. Niech ziemia wysłucha [i będzie świadkiem] słów moich ust.” Dwarim 32:1

Pieśń powinna wyrażać całkowitą harmonię Stworzenia i dlatego przeszłość, teraźniejszość i przyszłość są w niej zmieszane. W swych wizjach bowiem prorok postrzega wszystko całościowo, jako jedną rzeczywistość,

w której nie istnieje żaden konflikt i gdzie wydarzenia przyszłe i przeszłe nie tylko ze sobą współgrają, lecz wręcz wzajemnie się wyjaśniają. Wszystko zatem stapia się w jedno, jakby działo się jednocześnie. (rabin Gedalia Schorr)

„Baczcie, niebiosa(…)” – Moszemu potrzebni są świadkowie, którzy przeżyją tak jego, jak i późniejsze pokolenia, aby zganili w przyszłości Żydów, jeśliby kiedykolwiek zaprzeczyli oni, że przystąpili do przymierza. Dlatego zwraca się ku niebu i ziemi, które są wieczne. (Raszi, Ibn Ezra)

Dobrze wszystkim znany czcigodny rabin Boaz Pash Shlite zwraca w swym komentarzu uwagę na ciekawą rzecz, mianowicie „zamianę” imion Jehoszuji. W Paraszy Haazinu tekst nazywa Jehoszuę jego dawnym imieniem – Hoszea, które zostało zmienione przez Mojżesza na Jehoszua dawno temu. Dlaczego? Rabin Pash przytacza w odpowiedzi interpretację rabina Naftaliego Cwi Jehudy Berlina, legendarnego przywódcy jesziwy w Wołożynie („matki jesziw”) na Litwie. Jego imię powszechnie skracane jest do formy „Neciw” co oznacza „filar”.

 Jeden z jego studentów, który został mianowany rabinem w jakiejś małej miejscowości, przybył pewnego razu zobaczyć się ze swoim rabinem, by prosić o błogosławieństwo, które uchroniłoby go przed wszystkimi żydowskimi sprzeczkami, intrygami i obmowami, rozprzestrzenianymi wśród członków gminy żydowskiej w tamtej miejscowości.

 Stary, doświadczony rabin odpowiedział mu z uśmiechem: Mojżesz zmieni imię Jehoszui i błogosławił go, by uchronić go przed laszon hara, zniesławieniem i konfliktami, które jego towarzysze mogli wszcząć przeciw niemu, jak powiedział: „Niech Bóg ochroni cię przed knowaniami szpiegów.” Działało to tylko przez pewien czas – przez 38 lat, kiedy Jehoszua był ciągle uczniem. Później zaś, kiedy sam został przywódcą, Mojżesz powrócił do nazywania go Hoszea, jak poprzednio, by przekazać mu komunikat: „Teraz jako przywódca społeczności, jesteś sam. Żadne błogosławieństwo, żadna zmiana imienia nie pomogą ci w starciu z laszon hara i pomówieniami.”

Szabat Szalom,

Szymon Zadumiński