POLUB NAS :)

facebook.jpg

Nasz You Tube

ytube.jpg

KONTAKT

BIURO

Fundacja Synagoga Nowa

PIC 913955244
2016-04-04_101608.jpg

The National Library of Israel

library1.jpg

Posen Library

KLIK library.jpg

Kalendarz

  calenda1.jpg

Bar Micwa Ryana

Kliknij TUTAJ rayan2.jpg

Blog Leona Jedwabia z Australii

Moja podróz przez Holokaust

jedwab2.jpg 

erec.jpg

Koszerne produkty

kosher4.jpg

 

Chabad

chabad.jpg
wikipardes.jpg

JUDAICA

magen_1.jpg

Szalom TV

szalomtv.jpg

KOL POLIN

Lech Lecha Rabi A.Baumol  Email
Parszat ha Szawua

Abram czy Abraham?

Czy Abram zawsze miał być Abrahamem? Czy na pewno miał stać się ojcem wielu narodów?

Taką wykładnię Tory wszyscy pamiętamy ze szkoły, ale przy bliższym zbadaniu tekstu, okazuje się, że nie jest on jednoznaczny. Zazwyczaj zakładamy, że Bóg wybrał Abrahama, by ten był założycielem wielu narodów, ale czy aby na pewno tak było

Co dobrego może przynieść fakt, że wiele religii świata pochodziłoby od jednego człowieka?

Jaki był pierwotny plan? Rabin Menachem Liebtag wyjaśnia, że Abram, to człowiek który, miał przywrócić Boga światu. Został wybrany przez Boga, ponieważ sam najpierw zrozumiał obecność Boga. Gdy już sam uznał Boga, Bóg mu to wynagrodził i dał mu zadanie.

Zadaniem było udanie się do ziemi Kanaanu i głoszenie imienia Boga. (Nie jest to tak jednoznacznie opisane, jednak wiemy, że dokładnie temu poświęca on resztę swojego życia). No dobrze, taki był plan i zadanie, a co miało być nagrodą?

Mówiąc prosto, Abraham stanowił jedyny osamotniony głos monoteizmu na świecie. Jeden jedyny człowiek Boży – wraz ze swoją żoną Saraj – nie zapominajmy jej – będzie wielkim narodem. “Licznym jak gwiazdy na niebie”. Na początku paraszy Lech Lecha Bóg przemawia do Abrama „Uczynię bowiem z twojego nasienia wielki naród, będę ci błogosławił i twoje imię rozsławię: staniesz się błogosławieństwem”. Tak więc tu jest ta wielka osobista nagroda – własny wielki naród.

Gdy Abram idzie drogą wytyczoną mu przez Boga, głosząc imię Boże, Bóg ofiarowuje mu dodatkową nagrodę – „Dam tę ziemię twojemu potomstwu”. Abram głosi imię Boga rozdziale 13: 5, a w kolejnych rozdziałach Bóg powtarza swoją obietnicę ziemi i licznego potomstwa: „Spójrz na niebo i policz gwiazdy, jeśli zdołasz to uczynić”; potem dodał: «Tak liczne będzie twoje nasienie – potomstwo”.

W rozdziale czternastym Abram ponownie uświęca imię Boga, co zostaje rozpoznane przez Króla Malakicedek.

W rozdziale piętnastym ponownie Bóg przemawia do Abrama i mówi mu, żeby się niczego nie obawiał, że on jest jego obrońcą i że czeka go wspaniała nagroda. Tym razem Abram odpowiada – nie mam nawet syna, w jaki sposób mogę dać początek wielkiemu narodowi? Bóg odpowiada, mówiąc, że Eliezer nie będzie dziedziczył tej ziemi lecz dziedzictwo otrzyma ten, który wyłoni się z Abrama (z łona Sary).

Czy słowo „łono” odnosi się tu jednocześnie do Abrama i Sary, czy też wystarcza fakt, że mają szczególną więź z Bogiem i to im zapewni przyszłość i pamięć?

Tego dnia Bóg ponawia przymierze z Abramem, mówiąc mu, że daje tę ziemię potomstwu Abrama.

W rozdziale szesnastym pojawia się historia z Saraj i Hagar. Abram liczy sobie już wtedy 86 lat.

W siedemnastym rozdziale Bóg przemawia do Abrama, który ma już  99 lat. Bóg mówi mu by nadal chodził boskimi drogami oraz, że zawiera z nim przymierze i że uczyni go wielkim ojcem wielu narodów wielu królów. “Spełnię moje przymierze między nami i twoim potomstwem, aby być bogiem waszym i dla twojego nasienia. Oddam wam tę ziemię i wasze potomstwo “.

Nakazuje obrzezanie.

Sara już nie jest Saraj, lecz nazywa się Sarah.

Jak to się stało, że nagle przeszliśmy z pierwszego osobistego przymierza, do przymierza publicznego uwzględniającego wiele narodów?

Odpowiedź znajduje się w krytycznym rozdziale szesnastym. Poprzednie rozdziały zakładają, że Sara i Abram stworzą własne potomstwo. Ale to się nie wydarzyło…Sara jeszcze NIE urodziła.

W tym momencie rozpoczyna się test. Jak mają zareagować na tę sytuację? Czy mają uznać, że nasienie będzie pochodziło od nich obojga, (można przypuszczać, że Sara tak sądziła), to by oznaczało, że mają poczekać aż Sara zajdzie w ciążę. A może próba polegała na tym by szukać innych sposobów i nie wierzyć, że wydarzy się cud?

Można by uznać, że Abram i Sara nie przeszli pozytywnie tego testu, bo postarali się o potomstwo dla Abrama, bez czekania na cud od Boga. Dlatego pojawia się w naszej historii Hagar oraz jej syn Iszmael. Ponieważ Iszmael nie pochodzi od zarazem i od Sary i od Abrama nie może nadać początku narodowi, który Bóg obiecał w nagrodę Abramowi. Jednakże jest synem Abrama.

Otwórzcie rozdział siedemnasty. Bóg objawia się Abramowi, ale Abram już nie jest osobistym człowiekiem Boga, z którego narodzi się obiecany naród, lecz z powodu okoliczności staje się publicznym wielonarodowym Abrahamem. To kolejne przymierze ustanawia go ojcem wielu narodów, zmieniając jego imię, mówi, że pojawi się z niego wiele królów. Bóg dodaje jednak „Przymierze moje, które zawieram pomiędzy Mną a tobą oraz twoim potomstwem (nasieniem), będzie trwało z pokolenia w pokolenie jako przymierze wieczne, abym był Bogiem twoim, a potem twego potomstwa (nasienia). I oddaję tobie i twym przyszłym potomkom (nasieniu) kraj, w którym przebywasz, cały kraj Kanaan, jako własność na wieki, i będę ich Bogiem”.

Kiedykolwiek Bóg zwraca się do Abrama jako do osoby prywatnej używa słowa „nasienie”, gdy obiecuje mu jego własny naród. Gdy Bóg zwraca się do Abrahama jako do ojca wielu narodów, nie używa hebrajskiego słowa zera (nasienie). Bóg, skonfrontowany przez rzeczywistość związaną z Iszmaelem, decyduje się na dwa przymierza z Abrahamem. Podtrzymuje stare przymierze, według którego z nasienia Abrama i z łona Sary powstanie potomstwo godne szczególnej relacji z Bogiem i godne obiecanej mu Ziemi. Jednocześnie Bóg decyduje się na stworzenie publicznego Abrahama dla całej ludzkości i ustanawia go ojcem wielu narodów.

Działania Abrama i Saraj doprowadziły do tego, że stali się Abrahamem i Sarą (Sarah), czyli ojcem i matką wielu narodów. Wiele z tych narodów głoszą przywiązanie do Boga i w pewien sposób wymusza to uznanie związku z “braćmi” i “siostrami “.

I właśnie to się stało! Jesteśmy związani z Islamem i Chrześcijaństwem z powodu Abrahama i Sarah. To powiązanie jest spowodowane ich decyzją o stworzeniu potomstwa w inny sposób, niż czekaniem na cud od Boga i brzemienność Sary, w co było im trudno uwierzyć.

Szabat Szalom !

 

Sarah jest włączona w tę publiczną matkę narodów pomimo tego, że urodziła tylko Izaaka, ponieważ miała udział w decyzji przekazania Hagar Abramowi i stworzenia ich potomstwa.

Bóg wyraźnie podkreśla różnicę w swoim stosunku do każdego z dwóch przymierzy z Abramem a zatem i w inny sposób traktuje Izaaka niż Iszmaela.

„Ależ nie! Żona twoja, Sara, urodzi ci syna, któremu dasz imię Izaak. Z nim też zawrę przymierze, przymierze wieczne z jego potomstwem (nasieniem), które po nim przyjdzie. Co do Iszmaela, wysłucham cię: Oto pobłogosławię mu, żeby był płodny, i dam mu niezmiernie liczne potomstwo; on będzie ojcem dwunastu książąt, narodem wielkim go uczynię. Moje zaś przymierze zawrę z Izaakiem, którego urodzi ci Sara za rok o tej porze”.

Kto wie, jak wiele narodów wywodzi się z Abrahama, które stały się narodami i pokoleniami wielu społeczeństw na świecie. Wiemy jednak, jaki naród powstał z planowanego przez Boga spadkobiercę – Izaaka. Z niego powstają kolejne pokolenia narodu Izraela.

Najkrytyczniejszym jest zadziwiający i nieco sprzeczny test przed jakim Bóg stawia Abrahama żądając od niego ofiarowania własnego syna. Abraham słyszy od Boga, że Izaak jest jego jedynym właściwym synem, opartym na pierwotnym przymierzu i obietnicy. Im bardziej Abraham uświadamia sobie tę rzeczywistość, tym trudniej mu jest ofiarować własnego jedynego syna Bogu. Jeśli jednak Abraham nie zechce oddać syna Bogu, to znaczy, że albo uznaje swojego syna za ważniejszego od Boga, lub też, że nie wierzy w moc Boga w przyznaniu mu następnego potomka. Jednakże jeśli zbyt łatwo zdecyduje się na zabicie syna, to oznacza, że nie zrozumiał, że Izaak jest tym wybranym, z którego narodzi się naród i dlatego też nie będzie zasługiwał na Izaaka.

Ostatecznie Abraham staje na wysokości zadania i udowadnia, że zdaje ten test wiary. W związku z tym Bóg błogosławi go i Izaaka mówiąc: “skoro nie szczędziłeś mi swojego jedynego syna, pobłogosławię i rozmnożę wasze nasienie w całym kraju”.

Abram prywatny, wybrany przez Boga, spełnił swoje zadanie wraz z Saraj. Razem obwieszczali imię Boga i stworzyli lud Boży. Jednakże w podczas wypełnienia tej misji podejmują decyzję, która odmienia historię świata na zawsze. Stają się Abrahamem i Sarah. Hebrajska litera „hej” dodana do ich imion nie oznacza imienia Boga, lecz pochodzi od słowa „hamon” (wiele), ponieważ nadali początek wielu narodom stając się ich praojcem i pramatką. Istnieje nieodparta siła, która przyciąga Żydów, Chrześcijan i Muzułman do Ziemi Kanaan. Być może to ze względu na to, że wszyscy mają tych samych rodziców, którzy tam mieszkali? Ostatecznie jednak, Tora rozwiązuje tę kwestię. Istnieje wiele narodów, które pochodzą od Abrahama i Sarah, i zaludniają oni rozległe ziemie, zgodnie z tym co jest obiecane Abrahamowi w sprawie Iszmaela. Ale jest tylko jeden wybrany syn (nasienie),który dziedziczy całą Ziemię Kanaan.

 

Szabat Szalom !

 

 

Pray for Izrael

200w.gif

Am Israel Chai !

AKIVA EGER

Czytaj TUTAJ

2a.jpg

 

Ambasada Izraela w Polsce

ambas1 (2).jpg

Hebrajski w Gminie

Chetnych do nauki

prosimy o kontakt

hebr2.jpg

15-activity Jewish community of Poznan

15c.jpg

15-lat naszej Gminy

tora.jpg

IRENA SENDLER-KONCERT

sendler.jpg

Codzienna Miszna

rapoport.jpg

Tajemniczy świat Żydów YTtajemniczy.jpg

 

oraz na  Facebooku

JEWISH.pl

 jewish.jpg

EC CHAIM

ec-chaim.jpg

Shavei Polska

shavei.jpg

Zydowski Instytut Historyczny

zih.jpg

C I H

3a.jpg
wirtualny.jpg

TSKZ

tskz.jpg

POLIN

Wirtualny spacer po wystawie stałej

polin.jpg

mhzp_logo_new3755.jpg

Muzeum Galicja

galicja.jpg
fdzz.jpg

nissenbaum.jpg

Trzemeszno

logo.jpg+ lista nazwisk

Kulmhof am Ner

kulmhof1.jpg Kliknij obrazek

Shimon Peres Funeral

simon2.jpg

Copyright © 2008 by www.poznan.jewish.org.pl