Tak zwany "Drugi Pesach" czyli Pesach Szeni,
opisany jest w czwartej księdze Tory (Bemidbar, rozdział 9).
Bóg przekazał Moszemu, że dokładnie w jeden miesiąc po
14. dniu miesiąca nisan (gdy po południu składana była ofiara
["oddanie"] z jagnięcia), ci ludzie, którzy - z przyczyny
nieczystości rytualnej lub nieobecności tego dnia w Jerozolimie
- nie mogli uczestniczyć w składaniu ofiary - powinni dokonać tego 14. dnia miesiąca ijar.
Czytamy w Torze: "Każdy człowiek, który stał się skażony poprzez zetknięcie z martwym człowiekiem albo przebywa daleko - tak spośród was, jak i w przyszłych pokoleniach - złoży oddanie pesach dla Boga [w późniejszym czasie]. Złożą to w drugim miesiącu [ijar], czternastego dnia po południu. Będą je jedli z macą i gorzkimi ziołami." (Bemidbar 9:10-11).
W całej Biblii Hebrajskiej jest odnotowany tylko jeden przypadek obchodzenia Pesach Szeni - w Diwre Hajamim Bet - (Księgach Kronik II, rozdział 30).
Od czasu zburzenia Świątyni (70 rok n.e.), Pesach Szeni nie może być obchodzony, ponieważ:
•nie składa się już oddania z jagnięcia w dniu 14. nisan
•przy obchodzeniu święta nie jest wymagana rytualna czystość
•Pesach obchodzi się nie tylko w Jerozolimie, ale wszędzie, gdzie są Żydzi
Pozostało tylko kilka nieznacznych śladów tego święta. Na przykład w pewnych społecznościach żydowskich istnieje zwyczaj spożywania macy w ten dzień, czyli 14. ijar. Niektórzy Żydzi ortodoksyjni podczas święta Pesach odkładają trzy kawałki macy, aby zjeść je miesiąc później i symbolicznie nawiązać tym do Pesach Szeni.
Paweł Jędrzejewski.