Już od progu zostaliśmy powitani serdcznym uśmiechem pani Alicji Kobus, przewodniczącej Związku Gmin Wyznaniowych Żydowskich w Poznaniu. Wystój wnętrza nie pozostawiał wątpliwości co do miejsca, w którym byliśmy – menory, portrety rabinów, Gwiazdy Dawida, napisy po hebrajsku, obrazy dawnej synagogi. Historia powstania tej placówki okazała się bardziej zawiła niż by się mogło wydawać, a to właśnie w większości z powodu uprzedzeń, niechęci, braku wyrozumiałości i wyczucia ze strony społeczeństwa i władz. Jednak dzięki uporowi i wytrwałemu dążeniu do tak szczytnych celów udało się dokonać rzeczy z pozoru niemożliwych. Chodzi tu zarówno o kwestię powstania i rozwoju Gminy Żydowskiej w Poznaniu, jak też na przykład renowacji cmentarza na ul. Głogowskiej.

Spotkanie oparte na opowiadaniu pani Alicji zamieniło się z czasem w żywą dyskusję. Powody nieporozumień, różnice kuturowe, rola kobiety, tradycje, jedzenie, język, wesele żydowskie - pytaniom nie było końca, ale na szczęście cierpliwość gospodyni była tak samo niewyczerpalna.

A najważniejsze? Znajdująca się w tym samym budynku synagoga pomimo małych rozmiarów zachwyca tradycyjnym wystrojem i pełnym przystosowaniem do obrzędów. Przed wejściem czekały na panów kipy (jamułki), symbolizujące szacunek dla Najwyższego, a wewnątrz zaskoczył wszystkich…podział świątyni na część męską i damską, co jest dość częste w kulturze żydowskiej nie tylko w kwestii religijnej.

Pomimo tak wielu wyjaśnionych i omówionych spraw jeszcze więcej zostaje nam nieznanych. Jednak spotkanie w budynku Gminy Żydowskiej znacznie poszerzyło nasz zakres wiedzy na temat kultury, języka, życia i światopoglądu tego narodu.

Z kolei naszym, członków KSP z przeróżnych zakątków świata, zadaniem jest przekazywanie tej wiedzy dalej wśród naszych znajomych i przyjaciół, by właśnie w taki sposób głupotę zastąpiła wiedza, a szydertwo – szacunek i zrozumienie.

Basia Olechnowicz