W 17 dniu żydowskiego miesiąca Tammuz, Żydzi na całym świecie poszczą i lamentują w pamięci o wielu katastrofach, jakie dotknęły nasz naród w ten złowieszczy dzień. Celem dla którego żydowski kalendarz zawiera takie dni postu, według książki Rabina Eliyahu Kitov’a, Księga Naszego Dziedzictwa, jest “przebudzenie w naszych sercach pokuty poprzez przypomnienie nam o wykroczeniach naszych przodków, wykroczeniach, które doprowadziły do katastrof...

” Dzień katastrof a historia Już w Biblijnych czasach dzień 17 Tammuza był związany z katastrofami: w tym właśnie dniu Mojżesz zszedł z góry Synaj, i po tym jak ujrzał Złotego Cielca rozbił pierwsze Tablice z Dziesięcioma Przykazaniami (Szemot 32:19, Miszna Taanit 28b).

W czasach Pierwszej Świątyni, w tym dniu kapłani zaprzestali przynoszenia codziennych ofiar (Taanit 28b), ze względu na brak owiec przez trwające oblężenie miasta, a w następnym, 3184(586 p.n.e.), roku, w ten dzień, po wielomiesięcznym oblężeniu, mury Jerozolimy zostały przełamane przez babilońskie armie Nabuchodonozora.

W Melachim II 21:7 możemy znaleźć informacje o tym, że Król Menasze, jeden z gorszych żydowskich królów, umieścił bożka w Najświętszym Miejscu w Świątyni, tradycja głosi, że stało się to właśnie w ten dzień. Talmud, w Masechet Taanit 28b, mówi, że podczas prześladowań ze strony Rzymian, Apostomos, kapitan sił okupacyjnych, uczynił to samo, oraz także publicznie spalił Torę – obydwa te czyny są uważane za świętokradztwo i bluźnierstwo.

Następnie, w 3760 (70 n.e.) roku, w ten sam dzień, Tytus Flawiusz przełamał mury Jerozolimy,

w 4999 (1239) roku Papież Grzegorz IX nakazał konfiskację wszystkich manuskryptów Talmudu.

W późniejszych latach ten dzień nadal był czarnym dniem dla Żydów. W 1391 roku ponad 4.000 Żydów zostało zamordowanych w hiszpańskich miastach Toledo i Jaen, a w 4319 (1559) roku żydowska dzielnica w Pradze została spalona i splądrowana. Getto w Kownie zostało zlikwidowane właśnie w ten dzień w 5704 (1944) roku, a w 5730 (1970) roku władze Libii nakazały konfiskacje żydowskiej własności.

Inne ciekawe wydarzenia, które miały miejsce w ten dzień:

- 1650 (2100 p.n.e.) Noe wypuścił gołębią, by zobaczyć, czy wody Potopu już zeszły (Bereszit 8:8),

- Mosze Rabejnu zniszczył złotego cielca (Szemot 32:20, Seder Olam 6, Taanit 30b – Raszi), poczym znowu wszedł na Górę Synaj po raz drugi, gdzie spędził następne czterdzieści dni, błagając o przebaczenie za grzech złotego cielca (Szemot 33:11, Raszi).

Post Czterech Miesięcy - Miszna w Taanit 4:8 mówi o 17 Tammuza jako o Poście Czterech Miesięcy, który został wspomniany przez proroka Zachariasza. Według tej Miszny 17 Tammuza zostanie przekształcony w czasach mesjańskich w dzień który będzie radością dla Domu Judy, pełen zadowolenia i wesołych uczt

Lista ważniejszych wydarzeń, które doprowadziły do upadku Pierwszej i Drugiej Świątyni w Jerozolimie.

Poniższa informacja została przygotowana przez Long Island NCSY na podstawie “Toldot Am Olam” Rabina Shlomo Rottenberga.

3320 - Nabuchodonozor, król Babilonii podbija Judeę. Wynosi z Świątyni część świętych naczyń, a dzieci z królewskiej rodziny wywożą je do Babilonii (Daniela 1).

3327 - Jehojahim (Jehonia) ben Jehojakim zostaje królem i sprawuje władze tylko przez trzy miesiące. Nabuchodonozor zsyła go do Babilonii razem z 10.000 ludzi, oraz Mędrcami Tory (Królów II 24:16).

3327 - Zedekia ben Jehojakim zostaje ostatnim królem Judei (24:18).

3338 - Pierwsza Świątynia zostaje zburzona, stała przez 410 lat.

Druga Świątynia3768Rzym (główna siła w Judei po 3648 roku) zaczyna wyznaczać królów Judei. Pierwszym królem powołanym przez Rzym zostaje Agrippas ben Aristoblus.

3788 - Sanhedryn zostaje wygnany (Awoda Zara 9b). Rabban Jochanan ben Zakkai, uczeń Hillela Starca (który zmarł w 3768 roku) zostaje głową Akademii (Zemach Dawid 910).

3804 - Agrippas II zostaje ostatnim królem naznaczonym przez Rzymian, a Rabban Szymon ben Gamliel zostaje Nassi (Księciem).

3828 - Druga Świątynia zostaje zburzona, stała przez 420 lat..